Yaşadığım yıllardan sonra, üzerinden zaman geçmesine rağmen, kalbim hep doğduğum kerpiç evde atıyor. Sevinç, hüzün, acı, huzur en çokta umutların feryat figan seslerini duyuyorum.
Omuzlarında Umutları Yeşerten, kişi; şimdi sevginin, hayatın, yeşerdiği toprakta benim kalbime aittir. Bir insan neler sığdırabilir ki; şu koskoca hayata. Çok şey sığdırabilir oysa ki. Sesi yüreğinden duymazsan, söyleyecek sözün kalmaz. İnsanın sesini, çığlığını yansıtmıyorsa söz, boş kalmaya, kof kalmaya mahkumdur. Hikayeler gerçek olmalıdır. Hayatlarımızda, ailelerimizde, en önemlisi ruhumuzu etkileyen gizemler açığa çıkmalıdır. Başkasına küçük gelebilen, oysa senin için kağıda dökülecek kadar önemli olduğunu hissetmektir. Umarım ki; bu kitabı okuduğunuzda sizde kendi hayatınızda keşfe çıkabilirsiniz. İçimizdekileri anlatmak için sözcükler gerekli, bu sözcükleri sizlerle paylaşma fırsatını bana verdiğiniz teşekkür ediyorum.
En sevdiğim şarkı sözlerindeki gibi;
Korkmadan, Susmadan, Kaderden Kaçmadan…
Hangi insana sorarsan aynı yanıtı alırsın.
Ben; hayatımı yazsam roman olur.
Elbette herkesin hayatı bir roman…
Bence yazabiliyorsan?
Durma; yaz ki hayatını, okusun diğerleri….
